Piłka nożna znana była w Polsce już na początku XX wieku. W pierwszym dziesięcioleciu zaczęły powstawać pierwsze kluby piłkarskie, a na terenach zaboru austryjackiego dyscyplina ta rozwijała się bardzo prężnie. Świadczyć mogą o tym fakcie daty powstania takich klubów jak: „Resovia” Rzeszów(1905r.), „Cracovia” i „Wisła” Kraków (obie 1906r.), „Czarni” Jasło (1910r.) oraz chociażby dobrze znany sąsiedzki „Sokół” Nisko(1919r.). To co rozpoczynało się na pozostałych ziemiach Galicji w Rudniku nad Sanem miało nastąpić lada chwila.
I tak, w sezonie 1923-24 powstał piłkarski zespół, nazwany „Strzelec”. W drużynie tej grał m.in. Bronisław Gancarz, wieloletni mistrz w biegach długodystansowych, maratończyk, uczestnik olimpiady w Berlinie 1936 r. I właśnie wtedy na bazie Strzelca założony został Klub Sportowy Orzeł. Pierwszym prezesem został Emil Zagaja, a sekretarzem Tadeusz Madej. Pierwszą drużynę piłkarską tworzyli : Franciszek Grodzicki, Bronisław Ostrowski, Eugeniusz Skoczyłaś, Jan Banaś, Franciszek Mierczyński, Feliks Urban, Stanisław Ruchaj, Stanisław Sekułski, Jan Sekulski, Stefan Sekułski, August Marecki, Sławomir Pałka, Wiktor Gołębiowski. Trzy lata później wybuchła wojna i do jej zakończenia, do 1945 roku „Orzeł” zawiesił swoją działalność.
Zaraz po wojnie ożyła sekcja piłkarska, a ponadto rozpoczęła działalność sekcja tenisa stołowego i sekcja szachowa. W latach pięćdziesiątych „Orzeł” zmienił nazwę na „Sparta”. W 1953 roku powstała w klubie kolejna sekcja - lekkoatletyczna, której inicjatorem i pierwszym trenerem był Wilhelm Żołądek, a najlepszymi zawodnikami byli : Stanisław Pasierb (kula), Kazimierz Naklicki (dysk), Henryk Skiba (800, 1000 m), Eugenia Sitarz (1000m). W połowie lat 50 z funkcji prezesa zrezygnował Emil Zagaja, a jego miejsce zajął Henryk Gałuszka.
W 1959 roku klub miał kolejnego prezesa - Mieczysława Woźniaka, ówczesnego dyrektora przedsiębiorstwa "Wikplast". W tym samym czasie pojawiła się w Rudniku cała rzesza uzdolnionej sportowo młodzieży : Edward i Tadeusz Burdzy, Stanisław i Włodzimierz Wałęga, Kazimierz i Stanisław Kowalski, Jan Kopeć, Marian i Kazimierz Grodzicki, Jerzy Komórkiewicz, Jerzy, Tadeusz i Ryszard Sekulski, Jerzy i Włodzimierz Sokalski, Antoni Łyko, Andrzej i Henryk Nicałek, Edward Potocki, Stanisław Skoczyłaś, Zbigniew Karaś, Franciszek Lada, Ryszard Mielowski. Trenerem piłkarzy „Orła” był Antoni Samek. To były bardzo dobre czasy dla sportu w Rudniku. Zakłady "Wikplast - Las" były bogatym przedsiębiorstwem, które na sporcie i sportowcach nie oszczędzało. Dość powiedzieć, że czwartoligowy wówczas „Orzeł” wyjeżdżał dwa razy w roku na obozy sportowe, i że to dzięki tej firmie, którą zarządzał dyrektor Woźniak, wybudowano obiekt sportowy w Rudniku, a także bloki mieszkalne dla pracowników i sportowców.
W latach 60. rudniczanie awansowali do ligo wojewódzkiej, w której występowały takie kluby jak: Wisłoka Dębica, Polonia, Polna i Czuwaj Przemyśl, Stal Sanok, Siarka Tarnobrzeg, Górnik Gorlice, Walter Rzeszów, JKS Jarosław, Karpaty Krosno. Największą gwiazdą „Orła” - pierwszym w historii wychowankiem rudnickiego klubu, który trafił do najwyższej klasy rozgrywkowej był Rajmund Kapuściński. Piłkarz, który niebawem miał trafić do mieleckiej Stali. Po nim nastali także inni piłkarze, którzy zostali zauważeni przez kluby z najwyższej półki rozgrywkowej: Stanisław Karaś (Stal Mielec, Stal Stalowa Wola, Wiesław Pędlowski (Stal Stalowa Wola), Artur Kopeć (Stal Stalowa Wola, Siarka Tarnobrzeg), Janusz Hubert Kopeć (Legia, Polonia Warszawa), Paweł Szafran (Stal Stalowa Wola). Ci grali wśród najlepszych. Inni mieli mniej szczęścia, ale i tak bardzo często wędrowali co najmniej do zespołów trzecioligowych.
W 1964 roku odbył się mecz pomiędzy Orłem Rudnik a Ruchem Chorzów. Wygrali "niebiescy" 6:3. Bramki dla Orła strzelili: Makowski, Płachta i Grodzicki. Za prezesa Woźniaka „Orzeł” dwukrotnie awansował do IV ligi. Po raz pierwszy było to w sezonie 1978/79. Awans wywalczyli : Józef Długosiewicz, Kazimierz Bednarz, Piotr Kochowski, Józef Baran, Jerzy Bednarz, Tadeusz Dziura, Józef Jakubowski, Piotr Jarosz, Leszek Kotuła, Józef Majowicz, Mieczysław Młynarski, Jan Ramocki, Roman Rusiecki, Andrzej Rolek, Janusz Sekulski, Stanisław Karaś, Zdzisław Siek, Leszek Wałęga, Kazimierz Bizior, Janusz Cebula, Henryk Puchalski, Józef Sokalski, Mieczysław Kluk, Leszek Dudzik, Tadeusz Ruchaj, Marek Mazur, Jerzy Jakubowski.
Rok później prezesem Orła przestał być Tadeusz Woźniak, któremu sportowy Rudnik zawdzięcza najwięcej. Jego obowiązki przejął Kazimierz Miazga, który piastował to stanowisko do roku 1990 r.
Po raz drugi "Orzełek" awansował do IV ligi w sezonie 1983/84. Z nowych piłkarzy pokazali się wtedy :
Wiesław Pędlowski, Hubert Kopeć, Mirosław Chmielowiec, Piotr Kozyra, Artur Kopeć, Wiesław Szymonik, Jan Ramocki, Wiesław Cielepak, Bronisław Cielepak, Stanisław Karaś, Piotr Potocki, Tadeusz Dudzik. Po czterech sezonach „Orzeł” spadł do ligi okręgowej.
Ale Orzeł Rudnik to nie tylko piłka nożna. Przed wojną utworzona została sekcja szachowa. Prawdziwy jej rozkwit nastąpił jednak dopiero w latach 70. Grali tu wtedy tak utalentowani szachiści jak : Bolesław Ziółkowski, Jan Gietka, Eugeniusz Wroński i Antoni Konior. Drużyna została zgłoszona do rozgrywek klasy A, w której występowała nieprzerwanie przez 7 lat, zdobywając w tym czasie dwukrotnie mistrzostwo województwa tarnobrzeskiego. Od tamtej pory szachy stały się w Rudniku bardzo popularną dyscypliną. Od lat prowadzi się tu wyśmienitą pracę z dziećmi i młodzieżą. Od 15 lat odbywa się tu jeden z największych w Polsce tuniejów szachowych: Ogólnopolski Kolonijno Wypoczynkowy Turniej Szachowy, w którym bierze udział ponad 250 zawodniczek i zawodników, z Polski i z zagranicy. Wielką renomą cieszy się także coroczny memoriałowy turniej im. Jana Gietki.. Najwięcej zasług dla sekcji szachowej „Orła” wnieśli: Bolesław Ziółkowski, Eugeniusz Wroński, Władysław Trybowski, Marek Piecuch, Paweł Lewko, Grzegorz Dyjak, Zbigniew Kozioł, Czesław Mroczka, Antoni Konior, Kazimierz Kraska, Jan Gietka, Julian Pintal, Zygmunt Bednarz, Tadeusz Koszałka, Kazimierz Pałka, Andrzej Skoczyłaś, a także Małgorzata Sztaba.Należy wspomnieć również o tym iż, w Rudniku istniała niegdyś sekcja tenisa stołowego, której trenerami byli : Wacław Łabędzki i Edward Kiliański.
W roku 1998 „Orzeł” obchodził 75-lecie swojej działalności. Z tej okazji zorganizowany został towarzyski mecz pomiędzy Orłem, a aktualnym mistrzem Polski, Wisłą Kraków. Wygrali wiślacy, prowadzeni przez trenera Franciszka Smudę 7:3, a bramki dla Orła zdobywali: A.Kopeć, Ślusarczyk i W.Zastawny. Dwa lata później rudnicka jedenastka prowadzona przez trenerów Jana Kopcia, a następnie Bogusława Szopę ponownie znalazła się w IV lidze. Grali w niej m.in.: D.Zastawny, W.Zastawny, P.Fronc, G.Kasprzyk, D.Haliniak, H.Kopeć, M.Handziak, M.Kostyra, J.Lewko, M.Kusiak, R.Lewko, J.Niedziałek, K.0setek, P.Pikuła, R.Sieprawski, R.Socha, A.Ślusarczyk, J.Tofilski, J.Wojtas, A.Wójtowicz, A.Zdeb, K.Ziarnowski. Ówczesny ligowy poziom drużyna zdołała utrzymać tylko przez jeden sezon. Orzeł zaczął rozgrywki dobrze, ale spadł z hukiem i zatrzymał się dopiero w klasie A. Tu rudnickie orły latały "aż" do roku 2004. Po kilkuletniej banicji rudnicki klub powrócił do "okręgówki". W obecnym sezonie „Orzeł” Rudnik występuje ponownie w klasie A jako spadkowicz. Na półmetku rozgrywek ma jednopunktową stratę do lidera.